مخاوف
بقالى أكتر من سنتين بعانى من وجع اﻷسنان وعارفة إن سنانى فيها مشاكل كتير، وعلشان كده كنت خايفة من انى أروح للدكتور. لأنى بخاف من علاج الأسنان والمخدر اللى بيحطوه وكل تفاصيل عيادة الأسنان. بخاف منها جدا.
من حوالى سبع شهور بقى الموضوع زاد واﻷلم بقى يجيلى على فترات أقرب، وبرضو فضلت مستحملة اﻷلم ومأجلة الموضوع وخايفة جدا أروح؛ لدرجة إنى كنت بفضل بالأيام مش عارفة آكل وﻻ أشرب حاجة بس ده كان أهون عندى من إن أروح لدكتور أسنان.
كنت عارفة ومتأكدة إنى لو رحت الموضوع حيدخل فى علاج أعصاب وجذور وحوارات من دى علشان كده كنت بتلكك بأى حاجة علشان مروحش.
لحد ما جه اليوم اللى أخدت فيه القرار (بعد إلحاح من جوزى) بإنى أروح وانا مرعوبة.
ولما رحت العيادة كنت خايفة جدا من صوت اﻷدوات بتاعت عﻻج اﻷسنان، وانا قاعدة بره أودة الكشف وسمعاها شغالة، فقلت لجوزى إنى حخليه يكشف هو اﻷول علشان الخوف يروح منى شوية وأقدر أكشف بعده. ووافق.
ولما جه علينا الدور ودخلنا، الدكتور سألنا مين اللى عنده الشكوى فجوزى قاله: هى!!!!!!!
واضطريت أقعد على كرسى الكشف وأنا بلوم نفسى إنى سمعت كﻻم جوزى وجيت أصلا.
وقلت للدكتور: استعد بقى يا دكتور علشان حتشوف بلاوى جوه.
كنت عاوزة أهيئه علشان مسمعش كلمتين فى جنابى بعد الكشف من كتر المشاكل اللى فى سنانى. وقالى الدكتور إنه متعود على كده.
وكشف…
وقالى: اطمنى يا مدام سنانك زى الفل ومفيهاش أى حاجة، ده مجرد التهاب بسيط بيحصل فى اللثة كل فترة ومش محتاج حتى مضاد حيوى. انتى بس اتمضمضى بميه دافية وملح يومين تﻻتة وحتبقى زى الفل.
!!!!!!!!
قلتله طب التسوس؟؟؟
قالى مفيش تسوس وﻻ أى حاجة خالص. كله تمام.
ومبقيتش مصدقة نفسى!!! يعنى كل القلق والخوف ده كان على أوهام فى دماغى وملوش أى أساس من الواقع!!!
ولو كنت رحت من سنتين كنت جنبت نفسى تحمل اﻷلم والوجع طول الفترة دى.
( الظريف بقى ان جوزى طلع هو اللى عنده مشاكل كتير فى أسنانه ولازم بعالجها )
علشان كده بقول لكل واحد خايف من حاجة أو متردد فيها:
جرب وادخل بقلب جرئ. يمكن اللى انت خايف منه ده كله وهم فى خيالك وتصورات مش حقيقية.
يمكن لما تواجه مخاوفك توفر على نفسك مشاكل كتير وتلاقى دنيتك أحلى.
يمكن اللى خايف منه مفيش أحسن منه.
مخاوف